Choreografie skazanych ciał – mój nowy tekst na TaniecPOLSKA.pl

Na portalu TaniecPOLSKA.pl, można przeczytać mój najnowszy tekst “Choreografie skazanych ciał”, na podstawie którego powstała audycja “kto nie skacze” w Radiu Kapitał.

“Dla mnie, jako performera wykorzystującego w swojej pracy artystycznej poszerzoną choreografię i nowy taniec, ważne są polityczne i społeczne znaczenia ciała. Więzienie, wraz z całym systemem nadzorowania i karania jest dla mnie metaforą funkcjonowania ciała w społeczeństwie według określonej choreografii kulturowo-obyczajowej kontroli. W swoich poszukiwaniach choreograficznych badam ciało w kontekście fizycznego (w tym fizjologicznego) sprzeciwu wobec opresyjnych partytur ruchowych narzucanych przez normatywne społeczeństwo i systemy społeczno-polityczne ufundowane na wartościach patriarchalnych i etyce kapitalistycznej. Więzienie w mikroskali odwzorowuje ciągłe negocjacje ciała pomiędzy wolnością jednostki w społeczeństwie a podporządkowaniem się przemocy systemu je organizującego”.

Cały tekst tu >>>

Akcja site-specific dla Maxwella Itoyi 23 maja 2021

Tegoroczne upamiętnienie śmierci Maxwella Itoyi, sprzedawce z dawnego Jarmarku Europa zastrzelonego przez policję 23 maja 2010 roku było zorganizowane m.in. przez Stowarzyszenie Polaków Pochodzenia Afrykańskiego, Fundację na Rzecz Różnorodności Społecznej i Towarzystwo Edukacji Antydyskryminacyjnej. Międzypokoleniowy Chór Ruchowy w mojej choreografii, dołożył swoją cegiełkę do obchodów rocznicy śmierci Maxwella Itoyi, organizując symboliczne działanie performatywne site-specific na fragmencie terenu przed dworcem, gdzie kiedyś znajdowała się tzw. “część wietnamska” Jarmarku Europa. Akcja polegała na chodzeniu po liniach prostych odwzorowujących alejki dawnego targowiska, ale również symbolizujących przecinające się drogi migracji w Europie. Ten prosty gest performatywny oznaczał wolność wyboru miejsca do życia dla siebie i swoich bliskich oraz że każda osoba z doświadczeniem migracji ma prawo czuć się u siebie, gdziekolwiek zdecyduje się być!

Muzyka: Połączone dwie warszawskie grupy Rytmów Oporu: Sambrokato i Rumor

Wideo z akcji:

https://www.facebook.com/246828518736418/videos/1116660192180136

kadr z wideo. Wideo: Alicja Borkowska

Kolejny 14 odcinek audycji “kto nie skacze”: Choreografie skazanych ciał

W archiwum Radio Kapitał znajdziecie do słuchania 14 odcinek audycji “kto nie skacze” pt “Choreografie skazanych ciał”. Audycja powstała na podstawie mojego tekstu o takim samym tytule, który ukazał się na portalu taniecPOLSKA.pl
“Ciało osoby skazanej należy do państwa. Od teraz podlega choreografii państwowej przemocy, której ramy wyznacza system kar i nagród, rytm posiłków, spacerów i dostęp do infrastruktury sportowo-kulturalnej. Zwieńczeniem tego systemu jest Foucaultowski score panoptikonu, swoistego więziennego perpetuum mobile, którego zadaniem jest dyscyplinowanie potencjalnie zbuntowanych ciał poza murami więzienia.”
Miłego słuchania!

Nagroda dla video-performansu “Post Hope”!

Miło mi was poinformować, że wideo performance “Post Hope”, który stworzyłem z Kasią Pawlak i Igą Dzięgielewską dostał nagrodę w Konkursie Choreograficznym w SIECI Centrum Teatru i Tańca w Warszawie ????
Projekt wideo Post-Hope to choreografia oporu przeciwko konsumpcji i nadprodukcji niszczących środowisko naturalne. Taniec, jako performatywny gest, który stoi w opozycji do nadkonsumpcji, mimo swojej artystycznej siły nie jest w stanie się przed nią obronić. Zostaje przetworzony przez maszynę kapitalizmu i wypluty. Jak śmieć. Traci lekkość i czystość, tonąc w oceanie plastiku. Staje się mechaniczny, aż w końcu zanika.
Post-Hope to gest solidarności ze wszystkimi organizmami, których codziennie dotyka katastrofa klimatyczna.