Na portalu TaniecPOLSKA.pl można przeczytać mój nowy tekst zatytułowany “Dekolonizacja tańca”:
Od kilku lat na Zachodzie coraz śmielej mówi się o dekolonizacji sztuki, w tym sztuk performatywnych. Jakie to ma i jakie powinno mieć konsekwencje dla sceny tańca i choreografii – o tym za chwilę, bo wcześniej łyk historii, który nakreśli niezbędny kontekst polityczny do zrozumienia procesu dekolonizacji.
W sobotę 24 lutego zapraszam na półmaraton czytań performatywnych “Obywatelka Rzeka” na zakończenie rocznego kursu teatru dokumentalnego “Teatr na faktach” Instytut Grotowskiego we Wrocławiu w Sali Laboratorium.
Czytanie mojego tekstu “Szpieg z krainy Głuchych” w III bloku czytań od godziny 20.00. Więcej o nim poniżej lub na stronie instytutu.
𝐒𝐳𝐩𝐢𝐞𝐠 𝐳 𝐤𝐫𝐚𝐢𝐧𝐲 𝐆ł𝐮𝐜𝐡𝐲𝐜𝐡
Autorzy: @Edyta Kozub, Marek Ł. Śmietana, Łukasz Wójcicki
Konsultacje artystyczne: Daniel Kotowski
Rzeka grzmi i szumi, ale w głębi jest głucha. Formują ją wartkie strumienie myśli o dyskryminacji, niepełnosprawności, tożsamości psychoseksualnej – wszystkie spotykają się w jednym pytaniu: czy Głuchy w Polsce może się czuć u siebie, czy zawsze będzie jak szpieg we własnym kraju?
Czytanie performatywne „Szpieg z Krainy Głuchych” to rapowana dokumentalna historia Marka Śmietany, głuchego blogera, lektora języka migowego, wykładowcy UW i działacza społecznego w jego tłumaczeniu na Polski Język migowy i w interpretacji techniką inspirowaną Visual Vernacular w wykonaniu głuchej performerki Edyty Kozub.
Czytanie tłumaczone na polski język foniczny w wykonaniu słyszącego performera i choreografa Łukasza Wójcickiego.
Oprócz mojego czytnia, w tym samym bloku również czytanie Mo Tomaszewskiej tekstu “Fluo ergo sum – płynę, więc jestem” z moim udziałem obok Mo i Niki Kimaty
ZAPRASZAM! Wstęp wolny, ale trzeba zgłosić się po wejściówkę.
Dzień dobry! Ostatni dzień roku a w nim premiera nowiutkiego #8 numeru mikromagazynu sztuk performatywnych DANCEFLOOR
Tym razem numer w całości poświęcony tematowi kolektywów artystycznych a w nim: Hollow z Węgier, Taring Padi z Indonezji, Berlin Strippers Collective i *foundationClass* Collective z Berlina. Polska sekcja to Tati&Pati, Holobiont Kolektyw, Centrum w Ruchu i Analog Collective.
Do tego – jak zawsze – oprawa graficzna bliska memu sercu
Dobrej lektury i miłego oglądania!
Cały magazyn w formacie .pdf do ściągnięcia w zakładce “DANCEFLOOR”
Wersja angielskojęzyczna magazynu w styczniu!
Ze wstępu: Chciałem napisać „spóźniony”, ale może właśnie nie, tylko w samą porę jesienno/zimowy #8 numer mikro magazynu DANCEFLOOR trafia w wasze ręce. Całe wydanie poświęcone jest tematowi kolektywów artystycznych. Ciężko jest pisać o codzienności i tworzyć sztukę w czasach brutalnych wojen i okupacji. Długo się zastanawiałem czy jednak nie poświęcić tego numeru okupowanej Palestynie i Strefie Gazy, w której właśnie dzieje się ludobójstwo za pośrednictwem izraelskich karabinów, rakiet i bomb. I nie jest to antysemityzm, którym się brzydzę, tylko krytyka rządu państwa Izrael i bezradna próba solidarności z eksterminowanym narodem palestyńskim. Niemniej zdecydowałem, że planowo pójdzie numer o kolektywach, z którego bardzo się cieszę i uważam go za ważny głos a kolejne wydanie – w okolicach marca – magazynu w całości będzie poświęcone Palestynie i oporowi wobec izraelskiej okupacji za pomocą narzędzi artystycznych.
W wasze ręce trafia 7 letni numer DANCEFLOOR, mimo że lato powoli się kończy to magazyn się zaczyna 🙂 Nowy numer w całości poświęcony jest tematowi dekolonizacji tańca.
Tym razem tylko w wersji anglojęzycznej. Ściągnij magazyn online i dowiedz się dlaczego.
Fragment z noty edytorskiej: “O praktykach dekolonizacji sztuk performatywnych, w tym tańca i choreografii, powstaje coraz więcej tekstów, analiz i opracowań, ale i artykułów publicystycznych czy esejów. Najwięcej tekstów znajdziecie w prasie i na stronach www anglojęzycznych. […] Znajdziecie w nim fragmenty kilku tekstów, które są moim subiektywnym wyborem. […] Przy każdym wycinku jest link odsyłający do całego tekstu a tam – zazwyczaj – znajdziecie inne linki do kolejnych opracowań”.
Przed wami wideo do intro koncept albumu “Marzec’68 – Sound On!”. Jest to projekt przede wszystkim muzyczny, ale z performatywnym zacięciem. Premierę miał ostatniego dnia marca tego roku – w 55 rocznicę Marca 68 – na Instagramie. Profil projektu na IG znajdziecie wpisując @marzec68_soundon. Tam znajdziecie więcej szczegółów dotyczących koncepcji i założeń.
Muzycznie, kolejne utwory będą się łączyć a opowieść kontynuować, tworząc spójną całość, jedną opowieść o wydarzeniach z marca 1968 roku w Polsce. Teksty – z archiwum historii mówionej Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN (marzec68.sztetl.org.pl) – powstają na bazie relacji świadków z tamtego okresu.
Zależy nam na upamiętnieniu tamtych tragicznych wydarzeń inaczej niż tablicą pamiątkową lub pomnikiem – które też są ważne i potrzebne – a mianowicie działaniem performatywnym, które, w naszym odczuciu, bardziej działa na emocje.
Mamy częściowe wsparcie z Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS (5 tysi), ale potrzebujemy jeszcze 10 kafli, żeby dokończyć dzieło: 5 tysi – research i powstanie tekstu, 5 tysi na skomponowanie muzyki i miks w studiu i 5 tysi na wideoklipy i oprawę graficzną. Jeśli czytasz ten wpis i masz pomysł jak nas wesprzeć, albo kto mógłby to zrobić napisz do mnie: lukaszwojcicki2015@gmail.com
