W ramach strasznie fajnej, mądrej i twórczej inicjatywy w tym pojebanym 2020 roku, w której miałem ogromną przyjemność brać udział czyli Szkoły Dramaturgów Społecznych Strefa WolnoSłowa pod kierunkiem Artura Pałygi, powstały znakomite dramaty, których fragmenty zostały odczytane na Małej Scenie Teatru Powszechnego w Warszawie przez fantastycznych performerów i świetne performerki związane ze Strefą. Miałem przyjemność być w podwójnej roli dramatopisarza i performera i poniżej do obejrzenia czytanie fragmentów genialnego tekstu Lidki Karbowskiej “Mam tylko dwa policzki i nie mam zamiaru bez końca ich nadstawiać”.
Category Archives: teksty
Mój tekst o site-specific na Taniecpolska.pl
Na portalu Taniecpolska.pl możecie przeczytać mój tekst: “Choreografia site-specific: między sztuką a polityką”
Projekty site-specific realizują potrzebę wychodzenia poza instytucjonalne ramy sztuki, poza teatr czy galerię, z wnętrza sztuki na jej marginesy. To kwestionowanie instytucji jako miejsca do prezentacji sztuki staje się działaniem politycznym, uwalniającym sztukę z jednej strony od obostrzeń regulaminów i przepisów obowiązujących w danej instytucji kultury, z drugiej – od konwenansu galeryjno-muzealnego. Wyjście ze sztuką na zewnątrz, otwarcie jej na widzów-uczestników, wpisanie w krajobraz miasta czy wsi, jest działaniem z gruntu antykapitalistycznym, bez biletów i opłacanej obsługi technicznej. Jak pisze Ługowska, „Miejsce przestało oznaczać fizyczne warunki muzeum i zaczęło wskazywać na system społeczno-ekonomicznych relacji, funkcjonując jako pewna rama społeczna, instytucjonalna, ekonomiczna, polityczna, samo stając się tematem sztuki”.
Kolejne spotkanie Przestrzeni Wspólnej czyli rozmowy o choreografii i tańcu
Regularne, otwarte, online spotkania Przestrzeni Wspólnej kierowane są do osób zawodowo lub amatorsko zajmujących się choreografią i tańcem (jako praktyczki_cy i badaczki_cze), ale nie wykluczają udziału wszystkich potencjalnie zainteresowanych.
Tym razem rozmowa wokół tekstów:
>> Krzysztof Pacewicz “Fluks. Wspólnota płynów ustrojowych”, moderuje Marcelina Obarska
http://th.al.uw.edu.pl/…/Krzysztof-Pacewicz-Fluks…
http://th.al.uw.edu.pl/…/Krzysztof-Pacewicz-Fluks…
>> Karolina Pawłoś “List do Marcina, w którym tłumaczę, dlaczego w Polsce trudno być aktorem”, moderuje Łukasz Wójcicki, gościni Kasia Żeglicka
http://www.dialog-pismo.pl/…/list-do-marcina-w-ktorym…
http://www.dialog-pismo.pl/…/list-do-marcina-w-ktorym…
Link do wydarzenia na FB
“Taniec jako forma oporu” – mój tekst na Taniecpolska.pl
Do poczytania mój tekst “Taniec jako forma oporu” na portalu Taniecpolska.pl:
Bloki taneczne, samby z sieci Rythms Of Resistant czy Radykalne Czirliderki to stały element demonstracji, pikiet, marszów i protestów ulicznych na całym świecie. Wspominając tylko najgłośniejsze z nich, jak demonstracja przeciwko szczytowi G20 w Toronto w 2010 roku, kiedy to dwóch półnagich chłopaków wykonało „niesławny” lap dance przed oddziałami prewencyjnymi kanadyjskiej policji (riot police), śpiewając „You’re sexy, you’re cute, take off your riot suit” („Jesteście seksi, jesteście milutcy, ściągnijcie swoje brutalne mundury”). Wideo z tego zdarzenia otwierało materiał CNN dotyczący protestów w stolicy prowincji Ontario. Łatwo się domyślić, że serwisowi chodziło przede wszystkim o pokazanie naruszenia granic tzw. „dobrego obyczaju”, a nie o akcję artywistyczną. Można dyskutować co do zasadności takiej akcji i słuszności jej formy, spełniała ona jednak funkcję politycznej interwencji wymierzonej w zbrojne ramię kapitalizmu, dokonując jego symbolicznego rozbrojenia. Innym przykładem jest taneczny blok „Pink and Silver” (Różowy i Srebrny) podczas demonstracji przeciwko Bankowi Światowemu (WB) i Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu (IMF) w Pradze w 2000 roku. Wydarzenie, które obok protestów w Seattle w 1999 roku („Battle Of Seattle”) przeciwko polityce Światowej Organizacji Handlu (WTO), dały podwaliny pod światowy ruch alterglobalistyczny.
Cały artykuł tu:
Tekst Hanny Raszewskiej-Kursy po konkursie CTiT w Warszawie “Taniec w_Sieci”
Etiuda Nie My powstała w formie filmu niemego, z charakterystycznymi zakłóceniami obrazu i planszami z tekstem. Współcześnie konwencję tę stosuje się głównie w celach komicznych, ale autor użył jej, by zwrócić uwagę na tragedie osób „niemych”, wykluczanych z zabierania głosu. Spokojna kolorystyka i muzyka kontrastują z dramatyczną wymową, wzmacniając ją.
Cały tekst tu:
https://www.facebook.com/notes/centrum-teatru-i-ta%C5%84ca-w-warszawie/interdyscyplinarne-choreo-wirtuale-refleksje-po-majowej-ods%C5%82onie-konkursu-w-siec/161402282058926/?av=1942223859180573&eav=AfZdcJwG6ahOdZjX6Tkozh6vi8GWKe9JFt6q_FFGnRao1w3h-Z6gTWDD4WT-p2QyZRU9p4ZlhaGs0_P6yWGJ4eHA