Category Archives: taniec/choreografia

[intensive workshop] Ruch Taniec Performance 06 – 11.07

W lipcu, w dniach 06 – 11.07 w absolutnie magicznym miejscu, w Teatrze Cinema w karkonoskich Michałowicach, razem z Becią Kulajguk miałem ogromną przyjemność współprowadzić trzecią już edycję warsztatu “[intensive workshop] Ruch Taniec Performance”. Cztery dni radości z ruchu, ciała i bycia razem. Wielkie serce dla osób uczestniczących za cudowną OBECNOŚĆ i dla ekipy z teatru za wspaniałą gościnę i dla Adamsa za oszałamiające dania wegańskie

Choreografie skazanych ciał – mój nowy tekst na TaniecPOLSKA.pl

Na portalu TaniecPOLSKA.pl, można przeczytać mój najnowszy tekst “Choreografie skazanych ciał”, na podstawie którego powstała audycja “kto nie skacze” w Radiu Kapitał.

“Dla mnie, jako performera wykorzystującego w swojej pracy artystycznej poszerzoną choreografię i nowy taniec, ważne są polityczne i społeczne znaczenia ciała. Więzienie, wraz z całym systemem nadzorowania i karania jest dla mnie metaforą funkcjonowania ciała w społeczeństwie według określonej choreografii kulturowo-obyczajowej kontroli. W swoich poszukiwaniach choreograficznych badam ciało w kontekście fizycznego (w tym fizjologicznego) sprzeciwu wobec opresyjnych partytur ruchowych narzucanych przez normatywne społeczeństwo i systemy społeczno-polityczne ufundowane na wartościach patriarchalnych i etyce kapitalistycznej. Więzienie w mikroskali odwzorowuje ciągłe negocjacje ciała pomiędzy wolnością jednostki w społeczeństwie a podporządkowaniem się przemocy systemu je organizującego”.

Cały tekst tu >>>

Kolejny 14 odcinek audycji “kto nie skacze”: Choreografie skazanych ciał

W archiwum Radio Kapitał znajdziecie do słuchania 14 odcinek audycji “kto nie skacze” pt “Choreografie skazanych ciał”. Audycja powstała na podstawie mojego tekstu o takim samym tytule, który ukazał się na portalu taniecPOLSKA.pl
“Ciało osoby skazanej należy do państwa. Od teraz podlega choreografii państwowej przemocy, której ramy wyznacza system kar i nagród, rytm posiłków, spacerów i dostęp do infrastruktury sportowo-kulturalnej. Zwieńczeniem tego systemu jest Foucaultowski score panoptikonu, swoistego więziennego perpetuum mobile, którego zadaniem jest dyscyplinowanie potencjalnie zbuntowanych ciał poza murami więzienia.”
Miłego słuchania!

Nagroda dla video-performansu “Post Hope”!

Miło mi was poinformować, że wideo performance “Post Hope”, który stworzyłem z Kasią Pawlak i Igą Dzięgielewską dostał nagrodę w Konkursie Choreograficznym w SIECI Centrum Teatru i Tańca w Warszawie ????
Projekt wideo Post-Hope to choreografia oporu przeciwko konsumpcji i nadprodukcji niszczących środowisko naturalne. Taniec, jako performatywny gest, który stoi w opozycji do nadkonsumpcji, mimo swojej artystycznej siły nie jest w stanie się przed nią obronić. Zostaje przetworzony przez maszynę kapitalizmu i wypluty. Jak śmieć. Traci lekkość i czystość, tonąc w oceanie plastiku. Staje się mechaniczny, aż w końcu zanika.
Post-Hope to gest solidarności ze wszystkimi organizmami, których codziennie dotyka katastrofa klimatyczna.

Performatywna Przestrzeń Wspólna: 27-29.05 Warszawa

Spotykamy się na trzy dni – 27-29.05 – wspólnego działania i dzielenia się ruchem i swoimi pracami choreograficznymi w procesie pod skrzydłami Przestrzeń Wspólna / Common Space. Dwa pierwsze dni otwarte, na ostatni dzień, sobotę obowiązują zapisy!
Całe info w wydarzeniu ????
Zapraszam!
Link do wydarzenia na FB: https://fb.me/e/3zMsAdnpH