Category Archives: site-specific

Nieplanowany spacer performatywny – ruch nieplanowany wokół PKiN w lipcu!

Otwarte zajęcia z Ruchu Nieplanowanego jakie odbywały się dla mieszkanek i mieszkańców Warszawy w maju i czerwcu to było laboratorium ruchu, w trakcie którego wspólnie badałyśmy i eksplorowaliśmy możliwości nieprzewidywalnego i autonomicznego ruchu oraz ciała w relacji do, siebie, do innego ruchu i ciała oraz architektury. Inspiracją do tego warsztatu była tzw. „nieplanowana zieleń” czyli dzika przyroda miejska. Obserwując ją, wspólnie próbowałyśmy_liśmy przetłumaczyć jej strategie przetrwania w mieście na prostą choreografię i ruch. Omijanie małej i dużej architektury, adaptowanie się do jej kształtów i wykorzystywanie jej elementów do swoich potrzeb to strategie dzikiej, autonomicznej zieleni miejskiej, którymi będziemy się również inspirować i zasilać podczas nieplanowanego spaceru wokół Pałacu Kultury i Nauki. Przyroda realizuje swoje cele w bardzo długich odcinkach czasu wykonując ledwo zauważalny ruch w stronę światła i kontynuacji życia. Dlatego statyczność i bezruch, a jednocześnie witalność i energia, będą ważnymi elementami tego działania. Swoista (dynamiczna) medytacja ruchem z wyostrzoną uważnością i obecnością.
Nie będziemy mieć tyle czasu, ile mają dzikie rośliny w mieście, dlatego nasz ruch będzie przyspieszony, ale spowolniony. Dzika przyroda działa kolektywnie z dużą uwagą na indywidualny rozwój. Podobnie my będziemy spacerować: indywidualnie, ale w grupie. Przyroda uczy nas cierpliwości i wytrzymałości, kształci zmysł obserwacji i podpowiada jak budować sojusze.

Dlaczego PKiN? Pałac Kultury i Nauki jest jednym z mocniejszych symboli Warszawy. Stoi w centrum miasta. Tym samym, jest punktem odniesienia w przestrzeni nie tylko dla wielu mieszkanek i mieszkańców Warszawy, ale i osób przyjezdnych. Jego trudna historia sięgająca wstydliwych czasów PRL-u i przyjaźni polsko-radzieckiej (dzisiaj nabierający nowych znaczeń w kontekście rosyjskiej agresji na Ukrainę), związana z nią monumentalna architektura PKiN i otaczająca ją asfalto-betonoza, prowokuje do fantazji o bardziej zielonym otoczeniu Pałacu.
Kilka lat temu, zachwyciła wizualizacja placu Defilad pt. „Plac Oddechu” Patrycji Stołtny i Michała Sapko, powstała w konkursie FUTUWAWA „Patrz na Plac”, gdzie teren wokół PKiN otoczony jest parkiem. Wizja ta została podchwycona i promowana przez stowarzyszenie Wolne Miasto Warszawa a wizualizacja została wzbogacona o roślinność na samym budynku PKiN (grafika wydarzenia).

Continue reading

NIE/POTRZEBA GATHERING – Inna Formuła Ruchu 27-31.07.2022 Teatr Cinema

Tańczysz, ruszasz się, zajmujesz się choreografią, performansem, ruchem scenicznym, teatrem fizycznym, teatrem tańca, dramaturgią, badaniami artystycznymi praktycznie i/lub teoretycznie i masz potrzebę sieciować się z innymi? Zapraszam na takie miłe wydarzenie pod koniec lipca do Teatru Cinema

“Nie/Potrzeba Gathering” to kilku dniowe spotkanie w trybie „sharing is caring”, które ufundowane jest na naszych wzajemnych nie/potrzebach. Innymi słowy, na tym zgromadzeniu będziemy robić tylko to, co jest nam potrzebne i nie robić tego, czego nie potrzebujemy. A że nasze nie/potrzeby bywają skrajnie różne, będzie to znakomite ćwiczenie z budowania wspólnoty.
A zatem, to nie tylko „inna formuła ruchu”, ale i „inna formuła współbycia” (ruch rozumiany fizycznie i społecznie). Doświadczenie dwóch ostatnich plenerów choreograficznych (Jagniątków 2021 i Burdąg 2022) pokazuje, że to formuła przez wiele z nas poszukiwana.

ZAPISY DO 15 LIPCA!!! labpraktykruchowych@gmail.com

Pełny opis na wydarzeniu na FB: https://fb.me/e/4JE2KTaiQ

Ruch Nieplanowany – powolny parkour i ciało w architekturze

Laboratorium Ruchu Nieplanowanego w każdy poniedziałki o 11.00 pod gołym niebem w różnych lokalizacjach warszawy, przy czym najbliższe przed głównym wejściem do PKiN (między Teatrem Studio a Dramatycznym).

W czasie spotkań będziemy eksplorować powolny ruch i ciało w architekturze. Praktyka ta jest dla wszystkich osób, które chcą szukać relacji ruchu i ciała do architektury. Będziemy inspirować się dziką, nieplanowaną zielenią miejską i jej strategiami okupowania miasta korzystając m.in. z technik parkour’u i działania Willi Dornera „Bodies in Urban Spaces”. W tym celu, weź coś do ubrania, w czym będzie można położyć się na ziemi, schodach, murku itp. i w czym swobodnie będzie można się ruszać: toczyć, turlać, pełzać, skakać itp (najlepiej jakiś stary dres).

Będziemy gadać, ruszać się, oglądać, poszukiwać, eksperymentować i podążać ścieżkami, które być może w trakcie podróży trzeba będzie porzucić na rzecz radykalnego zwrotu. Będziemy pracować indywidualnie, a jeśli frekwencja pozwoli, to również grupowo.

Więcej info w wydarzeniu na FB: https://fb.me/e/2GF2ayGGK

#20 odcinek audycji “kto nie skacze” – WILD POWER

„Wild Power” to tytuł #20 odcinka audycji „kto nie skacze” w Radiu Kpaitał, którą współprowadzę z Anką Herbut . Tym razem opowiadam o pierwszych tropach mojego badania artystycznego MIASTO CIAŁO NATURA w ramach Stypendium Twórczego m.st Warszawy dotyczącego dzikiej, autonomicznej przyrody skłotującej miasto. Jak to się ma do zjawiska bezdomności i w jaki sposób choreografia może czerpać ze strategii przetrwania anarchicznej przyrody miejskiej.

Audycja do odsłuchania w archiwum radia na stronie:                                      https://radiokapital.pl/shows/kto-nie-skacze/20-wild-power/

Finał Międzypokoleniowego Chóru Ruchowego

W sobotę 31 lipca odbyło się finałowe działanie Międzypokoleniowego Chóru Ruchowego, który miałem przyjemność prowadzić. Chór jest wspólnym projektem fundacji Strefa WolnoSłowa i Teatru Powszechnego w Warszawie, “Dramaturgie społeczne”, finansowanego przez Miasto stołeczne Warszawa.
Z mojego tekstu kuratorskiego:
„Miasto, ze swoją ciężką architekturą i infrastrukturą, która narzuca bardzo konkretną choreografię poruszania się po mieście, mimo swojego ciężaru ma niesamowity potencjał oporu i sprzeciwu, który można realizować na wiele sposobów. Jednym z nich jest ingerowanie w elementy architektury, przełamywanie ich funkcji i poszerzanie znaczeń.
Nie koniecznie trzeba iść do lasu, w krzaki i bagna, żeby poczuć siebie i nawiązać kontakt ze swoim ciałem. Też, pewnie, ale beton, asfalt, stal, szkło i różnego rodzaju tworzywa będące częścią większych stałych konstrukcji i mniejszych nośnych elementów również mają swoją energię i moc, które jeśli tylko odnajdziemy możemy w pełni z nich korzystać zasilając się nimi. Poza tym, ta pozornie bezduszna i zimna architektura ma swoje zewnętrzne życie w postaci owadów, robaków i drobnej roślinności. Z tej mikro przyrody też możemy czerpać i dawać jej coś od siebie.”
Foto: Karolina Jóźwiak