W nowym 166. numerze gazety teatralnej DIDASKALIA możecie przeczytać mój tekst pt. “Starość nascenie tańca: potencjał porażki”. Chciałem w tym miejscu podziękować osobom, dzięki którym ten tekst powstał, i które cytuje w eseju: Marta Kosieradzka, Tatiana Cholewa, Dorota Porowska, Andrzej Woźniak, Ula Zerek, Krystyna Mazurówna.

<Czy rzeczywiście potrzebujemy sceny tańca, w której musimy „być świadomi swojego późnego startu”, a nie startować wtedy, kiedy chcemy i nasz moment startu w nikim nie wzbudza podejrzeń, i nie jest powodem segregacji? Sceny tańca, na której musimy tłumaczyć się ze swojego wieku i udowadniać wszystkim, że, jak śpiewał poeta, „jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy”? Chciałbym sceny tańca, gdzie ani ja, ani moje koleżanki i moi koledzy, tancerki i tancerze po trzydziestym piątym roku życia, nie będziemy czuć się „zażenowane, starając się o programy dla młodych i zaczynających twórców”.>

Cały tekst tu: https://didaskalia.pl/pl/artykul/starosc-na-scenie-tanca-potencjal-porazki